“Loslaten is stoppen met vasthouden”
Deze zin las ik laatst ergens en sindsdien blijft de zin in mij resoneren.
Hoe eenvoudig lijkt het als het hier zo zwart op wit staat?
Hoe lastig is het soms in de praktijk…
Of toch niet?
Is het wellicht helemaal niet ‘lastig’, maar maken wij het onszelf lastig?
Om mij heen zie ik mensen hiermee worstelen en ook voor mij is ‘loslaten’ wel een thema.
Soms voelt het of ‘vasthouden’ veel makkelijker is..
Maar is dat ook echt zo?
Kost al dat ‘vasthouden’ niet enorm veel energie?
Is ‘vasthouden’ niet het blijven volgen van het angstige stemmetje in je hoofd?
Het stemmetje dat je probeert te overtuigen van het feit dat ‘loslaten’ van hetgeen je kent, je patronen, je maniertjes,
je angsten, je alleen nog maar meer ellende zal brengen?
Maar is het niet het stemmetje dat angst is en jou alleen wil overtuigen van zijn gelijk?
Wat gebeurt er als je eens rustig gaat zitten.. Heel stil wordt en luistert.. Heel goed luistert…
Hoe stiller je wordt, hoe beter je de stem van je hart zult horen.
Wat zegt deze stem?
Spreekt je hart ook over angst en ellende?
Nee, je hart spreekt liefdevol en vol vertrouwen.
Je hart kan je vertellen hoe het echt zit.
De stem van je hart zal je steunen.
Je hart weet immers dat er deuren voor je open zullen gaan wanneer je stopt met ‘vasthouden’.
Je hart laat je zien dat je vanuit je passie mag leven, voor jezelf mag kiezen, niet bang hoeft te zijn. Dat je oude, op angst gebaseerde, overtuigingen los mag laten; ze dienen je niet meer!
Wanneer je meer en meer durft te luisteren naar de stem van je hart, ga je meer en meer loslaten.
Je volgt je hart zogezegd en laat je minder en minder leiden door de angst.
En ja.. dat is een weg van vallen, opstaan en weer doorgaan. Telkens weer…
Het vallen zal echter steeds minder pijn gaan doen en het opstaan en doorgaan zal steeds sneller en makkelijker gaan.
Het idee dat vasthouden veiligheid biedt is immers maar een illusie.
Uiteindelijk word je zo moe van het krampachtig vasthouden dat je wel moet loslaten.
We zijn echter vaak zo gericht op vasthouden dat loslaten iets beangstigends lijkt.
Maar de stroom is het leven en je mag erop vertrouwen dat het veilig is. Je mag erop vertrouwen dat je gedragen wordt en niet kopje onder zult gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten